Τι κάνεις σε μία χώρα που κυκλοφορούν όλοι με ένα ψωμί στο χέρι και η φράση “χωρίς ζάχαρη” δεν σημαίνει τίποτα για αυτούς;
Δεν είναι η πρώτη φορά που θα έφευγα για διακοπές στο εξωτερικό, αλλά 9 μέρες στο Μαρόκο ήταν κάτι που δεν είχα ξαναδοκιμάσει να κάνω. Κατά καιρούς, έχω γράψει -με σκοπό να δώσω τα «φώτα» μου σε όποιον μπορώ- σχετικά με το τι μπορεί να τρώει κανείς όταν βγαίνει έξω για φαγητό, τι να τρώει στις διακοπές ή πόσο σημαντικά είναι τα cheat meal για την μακροπρόθεσμη πορεία της υγιεινής διατροφής.
Έτσι, ακολουθώντας τις ίδιες μου τις συμβουλές, εφοδιάστηκα με ό,τι μπορούσα να κουβαλήσω σε ένα τέτοιο ταξίδι, δηλαδή σακουλάκια με ξηρούς καρπούς, σκέφτηκα ότι θα αγοράσω από εκεί τα ωραία μου τα φρούτα και ξεκίνησα για την περιπέτεια με τίτλο «9 μέρες στο Μαρόκο με τρένο». Φυσικά, ήξερα ότι δεν θα μπορούσα να τηρήσω κατά γράμμα την clean eating διατροφή μου, αφού δεν θα μπορούσα να πάω στο Μαρόκο και να μην δοκιμάσω τα παραδοσιακά τους Tajines, το κους κους, την pastilla (παραδοσιακό μαροκινό φαγητό) και όλες τις μαροκινές σαλάτες που σερβίρουν.
Εάν σκοπεύεις να ταξιδέψεις και να γνωρίσεις πραγματικά μία χώρα, πρέπει να δοκιμάσεις και την παραδοσιακή της κουζίνα. Και αυτό ήμουν έτοιμη να κάνω.
Το Μαρόκο υπέροχο (αν και δεν είναι αυτό το θέμα μας), αλλά είχε μερικά αρνητικά, τουλάχιστον ως προς την διατροφή μου.
Αρχικά, υπήρχε ψωμί παντού και πάντα. Ήταν αδύνατο να το αποφύγεις. Οι άνθρωποι μέσα στην πόλη κυκλοφορούσαν κυριολεκτικά αγκαλιά με αυτά τα στρογγυλά παραδοσιακά ψωμιά στον δρόμο. Τα πουλούσαν παντού, ακόμα και στο πιο μικρό κατάστημα της πόλης, και αντίστοιχα τα πρόσφεραν απλόχερα με κάθε ευκαιρία. Αυτό σημαίνει ότι μαζί με κάθε οποιοδήποτε γεύμα, είχαν πάντοτε ένα καλαθάκι με ψωμί. Τώρα θα μου πείτε και στην Ελλάδα το ίδιο δεν κάνουμε; Ναι, έχετε δίκιο, αλλά όταν τα φαγητά τους είναι μία ποικιλία από μελιτζανοσαλάτες, πιπεριές και ελιές είναι δύσκολο να μην μπεις στον πειρασμό να βουτήξεις και λίγο ψωμάκι μέσα, ειδικά αν έχεις περπατήσει 5-6 ώρες και το budget σου σου επιτρέπει να τρως μόνο ένα κυρίως γεύμα.
Τα κυρίως πιάτα τους μπορώ να πω ότι ήταν αρκετά κοντά στο clean eating. Το Tajines δεν είναι τίποτα παραπάνω από κρέας με λαχανικά και το κους κους (αν και όχι clean) πολύ ελαφρύ, αλλά το πιάτο που ονομάζεται pastilla και πρέπει να δοκιμάσει κανείς είναι κάτι ανάμεσα σε γλυκό και αλμυρό, σαν μία πίτα με φύλλο κρούστας που έχει μέσα κοτόπουλο και από πάνω έχει ζάχαρη άχνη και κανέλα. Μας το προσέφεραν και θα ήταν αγένεια να πω όχι!
Κάπως έτσι την πάτησα και με το τσάι. Εκεί πίνουν πρωί/ μεσημέρι/ βράδυ πράσινο τσάι με μέντα, το οποίο επίσης προσφέρουν συνέχεια. Πολύ ωραία μέχρι εδώ. Το τσάι είναι ωραίο, η μέντα είναι ωραία. Τι θα μπορούσε να πάει στραβά; Η ζάχαρη! Όσο κι αν έλεγα “χωρίς ζάχαρη/ without sugar/ sans sucre” το τσάι ερχόταν πάντοτε γλυκό (και δεν νομίζω να είχε μέλι ή αγαύη μέσα!).
Φρέσκες σαλάτες δεν υπάρχουν ή μάλλον υπάρχουν, αλλά επειδή δεν ξέρεις με τι νερό τα έχουν πλύνει (αφού το νερό εκεί δεν πίνεται) και επειδή έχεις μπροστά σου ταξίδι με τρένο δεν θέλεις και να το ρισκάρεις.
Όσο για το πρωινό, το γεύμα στο οποίο στηριζόμασταν για να μας κρατήσει όλη την υπόλοιπη μέρα, το ψωμί είχε και πάλι την τιμητική του. Ψωμί, βούτυρο, μαρμελάδες, κάτι κρέπες που φτιάχνουν στο Μαρόκο και επιδόρπια γιαούρτια.
Το αποτέλεσμα ήταν επί 9 μέρες να αποχαιρετήσω για τα καλά τον clean eating εαυτό μου και να πέσω με τα μούτρα σε πράγματα που έχω χρόνια να φάω σε τόσο μεγάλη ποσότητα και για τόσες μέρες συνεχόμενες. Με λίγα λόγια, όσο κι αν προσπαθούσα να τσιμπάω αμύγδαλα και μπανάνες ενδιάμεσα, τόσο ψωμί είχα χρόνια να φάω!!
Το ταξίδι στο Μαρόκο ήταν υπέροχο. Με το που πάτησα το πόδι μου στην Ελλάδα, επέστρεψα χωρίς άγχος και ενοχές στις διατροφικές μου συνήθειες, στον τρόπο ζωής μου και στο bubbles & avocados. Κατάλαβα για μία ακόμα φορά ότι το αλεύρι δεν τα πάει καλά με το σώμα μου και μπορεί ακόμα να μην έχω επανέλθει στα φυσιολογικά μου, αλλά δεν είναι κάτι που δεν θα γίνει καθώς βιώνω και πάλι την πραγματικότητα του τάπερ και του crossfit που είχα.
Γύρισα λίγο φουσκωμένη, λίγο πρησμένη αλλά εκτός από γεμάτη με ψωμί και μαρμελάδες, γύρισα γεμάτη από εμπειρίες και εικόνες που δεν θα αντάλλασσα ούτε για την κινόα όλου του κόσμου!
Καλημέρα καμηλιέρη, καμηλιέρη καλημέρα ?! #sahara #morocco #travelgram #adventure #camel
A photo posted by katerina nanopoulou (@bubbles_kat) on
One comment