Κόψιμο πάνας: Ένας μίνι οδηγός

Οι ζέστες έχουν έρθει και το καυτό θέμα κάθε καλοκαιριού δεν είναι άλλο από το κόψιμο της πάνας.

Οδηγοί για potty training, τα social γεμίζουν φορητά (και μη) γιογιό και οι περισσότερες μανάδες αγχώνονται μην περάσει το καλοκαίρι και δεν έχουν καταφέρει να κόψουν την πάνα τα παιδιά τους.

Μέσα σε όλο αυτό τον χαμό, έρχομαι κι εγώ να συνεισφέρω με το τι κάναμε εμείς για να κόψει το λουκούμι την πάνα όταν ήταν 24 μηνών.

Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι δεν πιστεύω καθόλου ότι ένα παιδί πρέπει να κόψει την πάνα το καλοκαίρι, επειδή εμείς σηκώσαμε τα χαλιά και το αποφασίσαμε. Ένα παιδί μπορεί να μην είναι έτοιμο το καλοκαίρι, οπότε δεν θα κάτσουμε να το ζορίσουμε επειδή μας βολεύει εμάς. Και οι υπόλοιπες εποχές του χρόνου είναι ωραιότατες για το κόψιμο της πάνας.

Το δικό μας ταξίδι για να βγάλει την πάνα ξεκίνησε πολύ πριν βγάλει την πάνα.

Θα σημειώσω δύο πράγματα που τα θεωρώ πολύ ουσιώδη για το κόψιμο της πάνας. Αν το παιδί πάει σχολείο ή μένει σπίτι με γιαγιά ή παππού είναι σημαντικό να ενημερωθούν για την προσπάθεια και να έχουν κι εκείνοι το νου τους. Αν ο παππούς και η γιαγιά έχουν άλλες μεθόδους, εκπαιδεύστε τους να έρθουν στα νερά σας και αγοράστε τους ένα γιογιό για να το έχουν σπίτι τους.

Αν δυσκολευτείτε ή αν δείτε ότι το παιδί για παράδειγμα κάνει τσίσα στο γιογιό κανονικά αλλά όχι κακά, συμβουλευτείτε κάποιον ειδικό (εργοθεραπευτή) ή την δασκάλα/ δάσκαλο. Μπορεί άθελά μας να αγχώνουμε το παιδί και δεν θέλουμε να του δημιουργήσουμε δυσκοιλιότητα

Παρακάτω τα βήματα που ακολουθήσαμε.

Βήμα #1: Έκθεση & Εξοικείωση

Τα πάντα ξεκίνησαν με ένα γιογιό. Δηλαδή, πήραμε γιογιό και το είχαμε στο μπάνιο να το βλέπει. Το γιογιό δεν χρειάζεται να είναι κάποιο τρομερό γιογιό ούτε κάτι ακριβό. Ειδικά στην αρχή που δεν ξέρεις τι θα βολέψει το κάθε παιδί. Εμείς πήραμε ένα αρκετά φτηνό από το σούπερ μάρκετ. Αρχίσαμε, λοιπόν, να του εξηγούμε τι είναι το γιογιό και με ποιον τρόπο θα το χρησιμοποιήσουμε.

Βήμα #2: Εκπαίδευση

Η εκπαίδευση δεν είναι βγάζουμε την πάνα γιούρια και περιμένουμε το παιδί να μας ακολουθήσει. Ανεξάρτητα με την ηλικία του παιδιού, η εκπαίδευση πρέπει να προηγηθεί του αποχαιρετισμού της πάνας. Αυτό που κάναμε εμείς είναι ενώ φορούσε την πάνα και είχε εξοικειωθεί με το γιογιό ξεκινήσαμε χωρίς πίεση να δοκιμάζουμε να κάνει τσίσα κάποιες φορές εκεί, βάζοντας ένα πρόγραμμα εμείς. Για παράδειγμα, στην αρχή τον βάζαμε να κάνει τσίσα πριν μπει για το καθημερινό του μπάνιο και όποτε τα έκανε εκεί τον επιβραβεύαμε (με ένα μπράβο, όχι φαγητό).

Όταν εδραιώθηκαν τα τσίσα πριν το μπάνιο, εντάξαμε στην ρουτίνα και την πρωινή τουαλέτα μόλις ξυπνούσε με τον ίδιο τρόπο.

Βήμα #3: Μαθαίνω να το λέω

Στην εκπαίδευση αρχίσαμε να του λέμε μέσα στη μέρα ότι αν θελήσει τσίσα ή κακά μπορεί να μας το πει. Τις φορές που το είπε, δείχναμε ενθουσιασμό και του λέγαμε μπράβο, χωρίς να σχολιάζουμε τις φορές που δεν μας το είπε. Ταυτόχρονα, σιγά σιγά αρχίσαμε να τον ρωτάμε αν θέλει να πάει στην τουαλέτα και να συμπεριφερόμαστε σαν η πάνα βρακάκι που φορούσε να είναι βρακί. Οπότε, από τη μία είχαμε τη σιγουριά της πάνας (και εμείς και ο ίδιος). Από την άλλη, το παιδί άρχισε να μπαίνει στο πνεύμα.

Βήμα #4: Εσώρουχα

Αγοράσαμε εσώρουχα με τον μικρό που του άρεσαν. Τα διάλεξε εκείνος, ώστε να έχει ενθουσιασμό να τα βάλει.

Βήμα #5: Αντίο πάνα

Τα παραπάνω βήματα κράτησαν περίπου 2 μήνες (ίσως και 3), όπου πλέον το λουκούμι είχε στεγνές πάνες όλη τη μέρα. Έτσι, βρήκαμε ένα ΣΚ που δεν θα ήμασταν πολλή ώρα έξω και βγάλαμε την πάνα. Στην αρχή τον ρωτούσαμε εμείς αν θέλει να κάνει τσίσα και τον πηγαίναμε ανά δύο ώρες, αλλά σύντομα κατάλαβα πόσο ενοχλητική είμαι και αποφάσισα να χαλαρώσω και να εμπιστευτώ το παιδί που ήταν πανέτοιμο. Είχαμε το φορητό μας γιογιό και ήμασταν έτοιμοι και για βόλτες.

Από κει και πέρα είχαμε ελάχιστα ατυχήματα (συνολικά δεν είναι ούτε 10 μέσα σε ένα χρόνο) και την βραδινή πάνα την κόψαμε 1 με 2 μήνες αργότερα, αφού βλέπαμε ότι ξυπνάει με στεγνή πάνα.

Όλα τα παραπάνω δεν έχουν κανένα νόημα αν δεν υπάρχει ψυχραιμία από τους γονείς! Τα παιδιά μας θα κόψουν την πάνα, αυτό είναι το μόνο σίγουρο! Στην πορεία, όμως, δεν θέλουμε να τα αγχώσουμε, οπότε εμείς πρώτοι πρέπει να διαχειριστούμε τη συμπεριφορά μας.

Και να κόψει το παιδί την πάνα τον χειμώνα, δεν χάθηκε ο κόσμος!