Η ειρωνεία της φράσης «αγάπησε το σώμα σου» και πως να το πετύχεις

Φυσικά και ξέρεις ότι πρέπει να αγαπάς το σώμα και το εαυτό σου. Γιατί, όμως, δεν μπορείς να το πετύχεις;

«Αγάπησε το σώμα σου, αγάπησε τον εαυτό σου».

Πρόκειται για μία τόσο περίεργη φράση και τόσο αναγκαία ταυτόχρονα. Από τη μία σου λένε όλοι το αυτονόητο, ότι, δηλαδή πρέπει να αποδέχεσαι το σώμα σου και αυτό που είσαι και να του συμπεριφέρεσαι με φροντίδα, είτε αυτό σημαίνει καλή διατροφή, γυμναστική, να μην του στερείς πράγματα, να μην κάνεις καταχρήσεις κλπ. Από την άλλη, κανείς δεν σου λέει πρακτικά τον τρόπο για να το κάνεις. Είναι όπως σου λένε «μην στεναχωριέσαι» ή «μην αγχώνεσαι» και κάθεσαι κουνάς το κεφάλι λέγοντας «ναι», αλλά συνεχίζεις και να στεναχωριέσαι και να αγχώνεσαι.

Το σώμα μας έχει αποτελέσει κάτι πολύ περίεργο για πολλούς από εμάς. Κάποιοι, βάζω και τον εαυτό μου μέσα, είχαμε πάντα μία σχέση μίσους-πάθους. Όταν έχανε κιλά το αγαπούσαμε και θέλαμε να το δείχνουμε, αλλά όταν έβαζε κιλά, το μισούσαμε για αυτό που μας το έκανε αυτό και θέλαμε να το κρύψουμε όσο καλύτερα μπορούσαμε.

Το πρώτο καμπανάκι το ένιωσα σε μία, από τις πολλές, επισκέψεις μου σε διαιτολόγο. Ήθελε ο άνθρωπος να με ζυγίσει και εγώ ανέβηκα με βαριά καρδιά στην ζυγαριά γκρινιάζοντας και κάνοντας διάφορα αστειάκια λόγω αμηχανίας. Και σαν να μην έφτανε που με υπέβαλε σε αυτό το βασανιστήριο είχε και έναν καθρέφτη μπροστά. Μόλις είδε ότι απέφευγα να με κοιτάξω, με επέπληξε. Μου είπε ότι με αυτά τα μυαλά (δεν μου το έθεσε έτσι ακριβώς) δεν θα κάνουμε δουλίτσα. Η αλήθεια είναι ότι δεν κάναμε πολύ δουλίτσα, αφού κλασικά η δίαιτα πέτυχε για μερικούς μήνες και μετά πάλι πήραμε την κατηφόρα (ανηφόρα, δηλαδή, όσον αφορά τη ζυγαριά). Και σίγουρα έφταιγε για αυτό τα μυαλά που κουβαλούσα.

Αν και έχουν περάσει πολλά χρόνια και έχω- κάπως- αλλάξει μυαλά, σκέφτομαι πάντα αυτό που μου είχε πει τότε. Σκέφτομαι ότι με τους άντρες και, κυρίως, τις γυναίκες να μην αντέχουμε συχνά την θέα του ίδιου μας του σώματος, τα πράγματα είναι ανησυχητικά. Πέρασε αρκετός καιρός για να συνειδητοποιήσω ότι ο άνθρωπος που θα περάσουμε για πάντα τη ζωή μας δεν είναι ο κάθε Γιώργος ή Μαρία, αλλά ο ίδιος μας ο εαυτός και πόσο σημαντικό είναι να ξυπνάμε το πρωί να μας βλέπουμε στον καθρέφτη και να σκεφτόμαστε «α, μια χαρά είσαι». Και το βασικό είναι ότι αρχικά πρέπει να αποδεχτούμε αυτό το «μια χαρά». Γιατί αν περιμένουμε το τέλειο, θα περιμένουμε πολύ.

Πώς τώρα το κάνουμε αυτό; Δεν έχω όλες τις απαντήσεις, αυτό είναι το μόνο σίγουρο! Μπορώ μόνο να πω με ποιον τρόπο παλεύω εγώ ακόμα και σήμερα να αγαπήσω το σώμα μου. Αυτό το σώμα με τις πάρα πολλές ατέλειες, που απέχει πολύ από το «τέλειο». Τα παρακάτω 4 πράγματα με βοήθησαν πολύ.

Κάνε γυμναστική

Είναι κλισέ, αλλά μόλις διαπιστώσεις πόσες δυνατότητες έχει το σώμα σου και τι μπορεί να κάνει αυτό το σώμα, με τα παχάκια και την κυτταρίτιδα, αρχίζεις να το σέβεσαι περισσότερο. Το τι μπορεί να κάνει το σώμα σου, πόσα κιλά μπορεί να σηκώσει, πόσο μπορεί να αντέξει και πόσα χιλιόμετρα μπορεί να κάνει δεν έχει να κάνει με το αν έχεις χαλάρωση στα μπούτια ή ραγάδες στην κοιλιά. Έχει να κάνει με την δύναμη, πνευματική και σωματική.

Άρχισε να του συμπεριφέρεσαι σαν να είναι κάτι πολύτιμο

Γιατί; Πολύ απλά γιατί είναι! Είναι το «δοχείο» που φιλοξενεί όλο σου το «είναι», οπότε αν θέλεις να τα πάτε καλά, άρχισε να του φέρεσαι ανάλογα. Πώς κάνεις όταν παίρνεις καινούριο αυτοκίνητο ή μία πανάκριβη τσάντα, έτσι ακριβώς πρέπει να συμπεριφέρεσαι και στο σώμα σου και σιγά σιγά θα σου γίνει «κτήμα».

Σταμάτα να είσαι κολλημένος στα social media

Τα social media είναι το μέρος που θα βρεις τα πιο καλοσχηματισμένα οπίσθια, τους πιο καλογυμνασμένους κοιλιακούς, τα πιο μακριά πόδια και γενικά όλα αυτά που δεν έχεις. Αρχικά, σκέψου. Κάθε μία τέτοια φωτογραφία που βλέπεις και ζηλεύεις μπορεί να χρειάστηκε 20 προσπάθειες, σωστό φωτισμό, σφίξιμο, κατάλληλες γωνίες κλπ. Εννιά στις δέκα φορές οι πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Έπειτα, αναρωτήσου. Εσένα σε πληρώνει κανείς για να έχεις τέλεια οπίσθια και άψογα σχηματισμένους κοιλιακούς; Αν η απάντηση είναι «όχι», να μην ξεχνάς ότι αυτός που βλέπεις και θαυμάζεις μπορεί να είναι μοντέλο, γυμναστής/στρια, χορεύτρια ή να ζει από την εικόνα του. Εσένα είναι αυτή η περίπτωσή σου;

Κοίταξε τον εαυτό σου στον καθρέφτη

Το κάνω συνέχεια και όχι για λόγους ματαιοδοξίας. Στην αρχή πάθαινα ένα μικρό σοκ, τύπου «ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ». Όσο το κοιτούσα, τόσο το συνήθιζα και όσο το συνήθιζα, τόσο το αποδεχόμουν. Ξέρω ανθρώπους που φοβούνται να κοιτάξουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη όταν έχει πολύ φως και δεν μπορώ καν να φανταστώ πόσο άσχημα θα νιώθουν όταν έχουν κάποιον άλλον απέναντί τους και τους κοιτάζει.