My journey (ή πώς ξεκίνησαν όλα)

Δεν είναι καθόλου εύκολο να αλλάξεις τον τρόπο ζωής σου. Αλλά μπορείς πάντα να προσπαθήσεις. Αν κάτι με δίδαξαν τα τελευταία 3 χρόνια είναι αυτό!

Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με την μαμά και την γιαγιά να μαγειρεύουν. Αυτό σημαίνει ότι από όταν ήμουν μικρή έβλεπα να τυλίγουν ντολμαδάκια, να φτιάχνουν σπιτική μαγιονέζα, να υπάρχει σπιτικό κέικ στο τραπέζι και το σπίτι να γεμίζει τις Κυριακές με οικογενειακά, μεσημεριανά τραπέζια.

Κάπως έτσι, μου φύτρωσε για τα καλά ο σπόρος της μαγειρικής. Το πρώτο μου φαγητό το μαγείρεψα όταν ήμουν 10 χρονών και από τα 12 μου μπορούσα να φτιάχνω ολομόναχη ωραιότατα κέικ.

Κατά τα άλλα από το σπίτι δεν έλειπαν και πολλά από εκείνα τα γλυκά που βρίσκεις στα ράφια του σούπερ μάρκετ. Επιδόρπια γιαούρτια, σοκολάτες και κρουασάν υπήρχαν πάντα σε ένα ντουλάπι στο σπίτι. Αυτό ήταν και το φυσιολογικό της εποχής. Καθώς τα χρόνια περνούσαν, και δεν είχα καμία επαφή με το γυμναστήριο ή με κάποια άλλη σωματική δραστηριότητα έγινα το παιδί και, στην συνέχεια, η φοιτήτρια του καναπέ.

Δεν ήταν παρά στην ενήλικη ζωή μου που αποφάσισα να γίνω πιο δραστήρια και να ανακαλύψω τον κόσμο της σωματικής άσκησης και της διατροφής. Όχι, δεν ήταν ότι έτρωγα άσχημα. Έτρωγα ό,τι έτρωγαν όλοι στην ηλικία μου, ίσως και καλύτερα, αλλά η φυσική μου κατάσταση σίγουρα δεν ήταν αυτή που θα έπρεπε να είναι για την ηλικία μου.

Η αρχή

Σε μία στιγμή της ζωής μου όπου έμεινα άνεργη και μετέωρη, αποφάσισα ότι πρέπει με κάποιον τρόπο να πάρω στα χέρια μου τον έλεγχο της ζωής μου που μου είχε στερήσει η ανεργία. Για εμένα αυτός ο έλεγχος σήμαινε γυμναστήριο και καλή διατροφή. Αποφάσισα τότε, σε ηλικία 28 χρονών, ότι το 2013 δεν θα έμενε στην ιστορία ως η χρονιά που ήμουν άνεργη, αλλά η χρονιά που έκοψα το κάπνισμα, άρχισα να γυμνάζομαι και ξεκίνησα να προσέχω την διατροφή μου.

Το κάπνισμα ήταν το πρώτο που κόπηκε μαχαίρι. Δεν ήταν εύκολο, αλλά δεν ήταν και ακατόρθωτο. Δοκίμασα όποια τεχνική γνώριζα από τις σπουδές μου στην ψυχολογία στον εαυτό μου και προσπάθησα να μην παρεκκλίνω από τον στόχο μου.

Το δεύτερο ήταν η γυμναστική. Ποτέ μου δεν την αγάπησα, αλλά είχε φτάσει η στιγμή να γίνει η καλύτερή μου φίλη. Η ώρα στο γυμναστήριο δεν ήταν ποτέ μια ώρα χαμένη, δεν ήταν μία ώρα που ήμουν άνεργη, αλλά η ώρα που έκανα κάτι καλό για τον εαυτό μου.

Η διατροφή ήταν απλά το φυσικό επακόλουθο. Δεν γινόταν να κάνω τα παραπάνω και να συνεχίζω να τρώω, αυτά που έτρωγα. Δεν έκανα κάτι φοβερό, απλά πρόσεχα να μην κάνω υπερβολές. Ο ένας χρόνος πέρασε έτσι και τον δεύτερο ένιωθα πως ήμουν έτοιμη για μία παραπάνω πρόκληση. Το γυμναστήριο έγινε crossfit και η προπόνηση πιο έντονη. Το τσιγάρο το είχα αποχαιρετήσει από καιρό και το έβλεπα από μακριά, χωρίς να μου λείπει ιδιαίτερα.

Το crossfit φαντάζομαι το έχετε όλοι ακούσει. Κάποιοι θα έχετε άποψη για την συγκεκριμένη γυμναστική, ίσως καλή, ίσως κακή (αλλά για το crossfit  θα μιλήσουμε κάποια άλλη στιγμή). Δεν ξέρω αν ήμουν απλά τυχερή ή μου ταίριαξε, αλλά έγινε για εμένα ο μεγαλύτερος εθισμός μου. Η ένταση, οι ασκήσεις, το γεγονός ότι ένιωθα δυνατή, ότι μπορώ να τα καταφέρω, ότι γίνομαι καλύτερη με έκαναν να το αγαπήσω. Και ήταν η πρώτη φορά που αγαπούσα οποιαδήποτε σωματική άσκηση. Ενδορφίνες, σεροτονίνη, οποιαδήποτε χημική αντίδραση λαμβάνει χώρα στον ανθρώπινο εγκέφαλο και φτιάχνει την διάθεση, την ένιωθα κανονικά στο πετσί μου.

Άρχισα να διαβάζω για το crossfit και την φιλοσοφία του και κάπως έτσι γνώρισα την paleo διατροφή. Την πρώτη φορά που μου την ανέφερε κάποιος μου φάνηκε αδιανόητο. Πολύ μακριά από τα ελληνικά δεδομένα, αλλά από περιέργεια άρχιζα να το ψάχνω λίγο παραπάνω. Με λίγα λόγια, η διατροφή αυτή βασίζεται σε όλα όσα έτρωγε ο παλαιολιθικός άνθρωπος. Κρέας, ψάρια, άφθονα φρούτα και λαχανικά, ξηροί καρποί και αβγά ήταν πάνω κάτω το καθημερινό μου φαγητό. Αποφάσισα να το δοκιμάσω. Άλλωστε, διένυα μία περίοδο που ήμουν διατεθειμένη να δοκιμάσω τα πάντα.

Αυτό που έπρεπε να διώξω εντελώς από την διατροφή μου ήταν τα δημητριακά (οποιασδήποτε μορφής), την ζάχαρη, τα γαλακτοκομικά, ακόμα και τα όσπρια. Δεν θα πω ψέματα. Δεν ήταν εύκολο. Νόμιζα ότι επειδή δεν βάζω ζάχαρη στον καφέ μου ήμουν καλυμμένη. Ξέρετε πόσα πράγματα έχουν ζάχαρη; Σχεδόν όλα! Και δεν εννοώ τα αναψυκτικά ή τα γλυκά. Εννοώ το παστέλι, τον χυμό ντομάτας που βάζουμε στο φαγητό, την γαλοπούλα που μπαίνει στο τοστ και τις πιπεριές Φλωρίνης που της πουλάνε σε βάζο.

Ήταν μία πρόκληση. Αλλά η διαδικασία αυτή με οδήγησε στο να ψάξω στο διαδίκτυο, να μάθω περισσότερα. Να δω ντοκιμαντέρ, να βρω έρευνες, να καταλάβω περισσότερα πράγματα για την διατροφή και την υγεία. Ναι, είχα τον χρόνο να το κάνω και το έκανα!

Αλλαγή πορείας

Ένα χρόνο κάνοντας την paleo διατροφή, έχασα περίπου 10 κιλά, ένιωθα υπέροχα σωματικά και ψυχικά και ήμουν πιο υγιής από ποτέ. Συνειδητοποίησα, όμως, ότι ένα πράγμα μου λείπει και δεν μπορώ να αποχωριστώ και αυτό ήταν τα όσπρια. Δεν ήταν οι σοκολάτες, ούτε τα γλυκά. Οπότε, τα ενσωμάτωσα και πάλι στην διατροφή μου. Αντίο paleo, με λίγα λόγια. Αυτό, δεν σημαίνει ότι γύρισα και στις παλιές μου συνήθειες. Διάβασα για αυτόν τον κόσμο που λέγεται clean eating. Δηλαδή να τρως «καθαρές τροφές». Όπως και στην paleo, έτσι και το clean eating βασίζεται στην αρχή ότι όσο λιγότερο επεξεργασμένη είναι η τροφή που βάζουμε στο σώμα μας, τόσο το καλύτερο. Αυτή η φιλοσοφία, άλλωστε, μέχρι τότε μου είχε γίνει τρόπος ζωής. Ήθελα να γνωρίζω τι μπαίνει στο σώμα μου και από τι αποτελείται το κάθε τι που καταναλώνω.

Πιστεύω ότι η διατροφή μας και ο τρόπος ζωής μας δεν πρέπει να έχει ταμπέλες. Όταν κάποιος με ρωτάει τι είναι αυτό που κάνω και πως λέγεται, θέλει να του δώσω έναν ορισμό ώστε να μπορέσει να το εντάξει σε κάτι που ήδη γνωρίζει ή να το ψάξει για να μάθει περισσότερα. Και είναι λογικό. Εγώ δεν νιώθω την ανάγκη να βάλω μία τέτοια ταμπέλα και πιστεύω ότι η διατροφή μας είναι, πάνω από όλα, τρόπος ζωής. Έχω δει τόσες δίαιτες να αποτυγχάνουν επειδή «αναγκάζουν» τους ανθρώπους να τηρήσουν ένα πρόγραμμα για κάποιο διάστημα το οποίο δεν τους αντιπροσωπεύει. Από αυτούς, ελάχιστοι γνωρίζουν για ποιο λόγο δεν πρέπει να τρώνε τόσα γλυκά ή γιατί είναι «κακό» να φάνε ένα μπολ με μακαρόνια. Αυτό που μας λείπει είναι η εκπαίδευση και η γνώση. Γνώση που ακόμα προσπαθώ να κατακτήσω.

Έτσι, λοιπόν, όταν κάποιος με ρωτάει πως ονομάζεται αυτό που κάνω, απλά απαντάω ότι προσπαθώ όσο μπορώ να αποφεύγω τις επεξεργασμένες τροφές. Η λέξη «προσπάθεια» είναι η λέξη κλειδί. Θέλει πολλή προσπάθεια, έρευνα, διάβασμα και ώρες στο σούπερ μάρκετ διαβάζοντας ετικέτες για να καταλάβεις πόση επεξεργασία έχει υποστεί η τροφή που έχεις μπροστά σου.

Κάποιοι θα το πούνε paleo, άλλοι θα το ονομάσουν clean eating, αλλά για εμένα είναι αυτό που έχω επιλέξει για να είμαι περισσότερο υγιής και να νιώθω ότι προσφέρω στον εαυτό μου την καλύτερη δυνατή τροφή, τα καλύτερης ποιότητας καύσιμα για να λειτουργήσει. Δεν είναι μία δίαιτα, είναι ο τρόπος ζωής μου, είναι αυτό που είμαι, είναι το πως θέλω να ζήσω.

Με bubbles & avocados!