Αυτό δεν θα είναι ένα από τα blog που σας έχω συνηθίσει, στο οποίο το #tipiranafao είναι η καλύτερη δυνατή επιλογή. Και ο λόγος είναι ότι σχεδόν όλα όσα πήρα να φάω στο Λονδίνο είχαν αλεύρι, ζάχαρη και σίγουρα, πολλά επεξεργασμένα συστατικά. Και τα ευχαριστήθηκα όλα!
Φυσικά, από την αρχή του ταξιδιού είχα πει ότι θα προσπαθήσω να είμαι όσο χαλαρή μπορώ. Όταν πηγαίνεις ένα ταξίδι, σε φιλοξενούν άνθρωποι στο σπίτι τους και έχεις κανονίσει να πας για φαγητό μαζί με πολλούς ανθρώπους που δεν γνώριζες μέχρι πρόσφατα δεν μπορείς να περιμένεις να σε περιμένουν τα αβγά ελευθέρας βοσκής, τα αβοκάντο και το βιολογικό προσούτο. Παρ’ ολ’ αυτά, οι δικοί μας οικοδεσπότες είχαν και αβγά ελευθέρας βοσκής και μπόλικα αβοκάντο, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα!
Το ταξίδι ξεκίνησε συντηρητικά με μία επίσκεψη το Σάββατο το πρωί σε ένα βενεζουαλέζικο μαγαζί, που φημιζόταν για το παραδοσιακό brunch του, που περιελάμβανε αβγουλάκια, φασόλια, κάτι σαν κοτοσαλάτα και plantains (κάτι σαν μπανάνες) τηγανιτά με μέλι. Με λίγα λόγια ένα πλούσιο πρωινό, πολύ κοντά σε αυτά που συνηθίζω. Και πολύ χορταστικό, πρέπει να ομολογήσω.
Έπειτα από βόλτες, περπάτημα και αρκετό κρύο, η όρεξή μας είχε ανοίξει για τα καλά. Ειδικά έπειτα από μία βόλτα στο Broadway Market, στο οποίο καλύτερα να πας πεινασμένος αφού μπορείς να δοκιμάσεις πολλές και διαφορετικές λιχουδιές. Μιας και βρισκόμασταν βορειο-ανατολικά το να στηθούμε στην ουρά για να φάμε τα φημισμένα bagel στο Brick Lane ήταν μονόδρομος. Για όποιον δεν τα γνωρίζει θα τα αναγνωρίσει από την τεράστια ουρά που έχουν απ’ έξω, η οποία συνεχίζεται και μέσα στο μαγαζί. Εκεί πρέπει να είσαι γρήγορος και αποτελεσματικός. Δέχονται μόνο μετρητά και αν αργήσεις θα βιώσεις την οργή των γυναικών που βρίσκονται πίσω από την μπάρα και φωνάζουν «neeeext». Κατάφερα να φάω μόνο το μισό bagel με την πικάντικη μουστάρδα, το παστό και τις πίκλες, αλλά ήταν όπως το θυμόμουν, υπέροχο! (Ναι είναι αυτό το υπέροχο πράγμα που φαίνεται στην κεντρική φωτογραφί).
Ακολούθησαν κι άλλες βόλτες, μερικές μπίρες, μερικές ακόμα μπίρες και συναντήσεις με φίλους πριν τελικά καταλήξουμε σε ένα κορεάτικο. Η αλήθεια είναι ότι πεινούσαμε πολύ, αλλά με κάποιον περίεργο τρόπο καταφέραμε να παραγγείλουμε πάρα πολλά πιάτα. Ακόμα πιο περίεργο, βέβαια, ήταν το γεγονός ότι τα φάγαμε όλα.
Η επόμενη μέρα ακολούθησε αντίστοιχους ρυθμούς, με μόνη εξαίρεση το πρωινό στο σπίτι που για εμένα περιορίστηκε σε αβγά τηγανιτά με αβοκάντο και λίγο μπέικον. Το βράδυ, όμως, δεν μπόρεσα να αντισταθώ σε ένα μπέργκερ Five Guys. Είναι μία φημισμένη αμερικάνικη αλυσίδα που έχει έρθει και στην Αγγλία. Φωτογραφία από εκείνο το γεύμα δεν υπάρχει για ευνόητους λόγους. Όχι επειδή ντρεπόμουν να ποζάρω αγκαλιά με το μπέργκερ, αλλά επειδή το εξαφάνισα μέσα σε 5 λεπτά.
Το αποκορύφωμα ήρθε προς το τέλος του ταξιδιού, το πρωί πριν πάρουμε τον δρόμο του γυρισμού. Πρωινό στο The Wolseley, έτσι για να κλείσει το ταξίδι με λίγη λάμψη, eggs benedict και french toast με τραγανό μπέικον και maple syrup.
Υπέροχος συνδυασμός!
Και κάπως έτσι κύλησαν 3 μέρες στο Λονδίνο, με λίγες υγιεινές επιλογές και πολλά junk γεύματα. Όπως έχω ξαναγράψει, τα cheat meals είναι μέσα στο πρόγραμμα. Το σημαντικό είναι να μην θεωρούμε ότι ένα γεύμα που ξεφεύγει από την καθημερινή διατροφή μας σημαίνει ότι έχουμε αποτύχει ή να είναι η αφορμή για να πάρουμε την κατηφόρα.
Αυτός είναι και ο λόγος που από το αεροδρόμιο κιόλας άρχισα να συμμορφώνομαι και να επιστρέφω στην διατροφική μου καθημερινότητα. Αλλά, αυτό θα το πούμε σε επόμενο ποστ!
Δείξτε μου κι εσείς στο Instagram τι πήρατε να φάτε (#tipiranafao)!!
